Άφετε τα παιδία...

Τετάρτη της ι΄ εβδομάδας Λουκά (ιη΄ 15-17, 26-30)


(Ελεύθερη απόδοση της περικοπής:) «Εκείνο τον καιρό κάποιοι άνθρωποι προσέφεραν στον Ιησού τα βρέφη τους για να τα αγγίξει και να τα ευλογήσει. Και οι μαθητές Του όταν τους είδαν, τους απέτρεψαν. Όμως ο Ιησούς τα κάλεσε κοντά του και είπε: Αφήστε τα παιδιά να έλθουν κοντά μου και μη τα εμποδίζετε· γιατί σε αυτά ανήκει η Βασιλεία του Θεού. Αληθινά σας λέγω, όποιος δεν δεχθεί την Βασιλεία του Θεού σαν μικρό παιδί, δεν θα εισέλθει σε αυτή. Τότε του λένε οι μαθητές του: Και ποιος τελικά μπορεί να σωθεί; και ο Κύριος Απάντησε: τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό. Και ο Πέτρος είπε: Να, εμείς εγκαταλείψαμε τα πάντα, και σε ακολουθήσαμε. Και ο Χριστός τους απάντησε: Αληθινά σας λέγω, ότι όποιος άφησε πίσω του οικία, ή γονείς, ή αδελφούς, ή γυναίκα, ή παιδιά, για να κερδίσει την Βασιλεία του Θεού, αυτός θα αμειφθεί στο πολλαπλάσιο στον καιρό της επίγειας ζωής του και θα αποκτήσει ζωή αιώνια στην αιωνιότητα.».
Από μια ασήμαντη θα λέγαμε αφορμή, αγαπητοί μου αδελφοί, προκλήθηκε η διδασκαλία του Χριστού που διαβάσαμε στο Ευαγγέλιο σήμερα, όταν κάποιο άνθρωποι θέλησαν να ευλογήσει ο Κύριος τα παιδιά τους. Μας είπε λοιπόν ο Ιησούς πως η Βασιλεία του Θεού ανήκει στα παιδιά και για να την κληρονομήσουμε πρέπει να γίνουμε σαν παιδιά.
 Η Βασιλεία του Θεού, όπως άλλοτε ο ίδιος μας είχε πει, δεν τοποθετείται σε κάποιο τόπο ούτε σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο. Η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται «εντός ημών», είναι μέσα μας και δεν είναι τίποτε άλλο από την ζωντανή παρουσία του Θεού στην καρδιά μας, τη ζωή μας, τη σκέψη μας, τα έργα μας.  

Για να ανακαλύψουμε όμως και να κατακτήσουμε την Βασιλεία του Θεού πρέπει πρώτα να νηπιάσουμε στην κακία, να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά. Στα παιδιά δεν υπάρχει πονηρία, δεν υπάρχει δόλος, δεν κατοικεί το μίσος, είναι ξένη η έννοια του συμφέροντος και του κέρδους, είναι καθαρή η καρδιά τους από λογισμούς πονηρούς και αισχρούς.

Έτσι οφείλουμε να γίνουμε κι εμείς: να αποβάλλουμε από μέσα μας κάθε βιοτική μέριμνα, η οποία μας περισπά τον νου από τη σκέψη του Θεού και της αιωνιότητας. Να διώξουμε κάθε κακία και να προσλάβουμε τις αρετές: την ταπείνωση, την αγάπη προς τον πλησίον, την πίστη προς τον Θεό. Να καθαρίσουμε την καρδιά μας από κάθε πονηρή σκέψη και να την καταστήσουμε άδολη και καθαρή. Να καθαριστούμε από τους πονηρούς λογισμούς και από τα έργα της αμαρτίας στα οποία καθημερινά πέφτουμε.

Είναι όντως δύσκολο πράγμα αυτό που μας ζητά ο Κύριος, όταν μάλιστα η κοινωνία γύρω μας δεν κατανοεί πλέον αυτά τα πνευματικά νοήματα και καλλιεργεί κάθε εγωιστική σκέψη και τακτική, όταν γύρω μας όλοι αμνηστεύουν και καλλιεργούν την αμαρτία, το ψέμα, την ανηθικότητα, όταν θεωρούν την παρεκτροπή ως κάτι το φυσιολογικό και χλευάζουν τους λίγους που προσπαθούν να αγωνίζονται.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως ο δρόμος που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού είναι στενός, ανηφορικός και δύσβατος. Κι ας έχουμε πάντα στο νου μας πως τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό. Αν εμείς προσβλέπουμε με πίστη στον Κύριο, αν έχουμε την ελπίδα μας στραμμένη προς Αυτόν, αν προσπαθούμε κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή να έχουμε διαρκώς μέσα μας την παρουσία Του και δεν Τον διώχνουμε με τους λογισμούς, τις σκέψεις μας και κυρίως με τις πράξει μας και την αμετανοησία μας, τότε Αυτός θα μας βοηθήσει.

Θα απλώσει το χέρι Του και θα μας ανασύρει από την τρικυμία των παθών και του κόσμου. Θα μας οδηγήσει στο γαλήνιο λιμάνι των αρετών και της τελειώσεως, θα μας προσφέρει κάθε βοήθεια στο δύσκολο όντως έργο της σωτηρίας μας.

Ας προσέξουμε όμως και κάτι άλλο: για να κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού θα πρέπει να είμαστε απαλλαγμένοι από κάθε τι πρόσκαιρο και επίγειο. Αυτό εννοεί ο Χριστός όταν λέγει πως πρέπει να αφήσουμε πίσω μας και γονείς, και αδελφούς, και συγγενείς, και περιουσίες, για να κερδίσουμε την αιωνιότητα. Δεν μας προστάζει εδώ ο Κύριος να τους αρνηθούμε, αφού άλλωστε ζούμε και συναναστρεφόμαστε μαζί τους.

Οφείλουμε όμως να βάζουμε σε πρώτη μοίρα τη σχέση μας με τον Θεό και πιο μετά όλα τα άλλα. Δεν πρέπει τίποτα, κανένα δέσιμο υλικό ή συναισθηματικό, να μας εμποδίζει στο να βαδίζουμε τον δρόμο της σωτηρίας. Αλίμονο αν υποκύψουμε σε κάτι υλικό και γήινο, σε χρήματα, δόξα ανθρώπινη, σαρκικούς δεσμούς και επιθυμίες. Τότε θα είμαστε δούλοι όλων αυτών και όχι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Γιατί δεν μπορεί κανείς να δουλεύει σε δύο κυρίους. Σίγουρα κάποιον θα αγαπήσει περισσότερο και τον άλλο θα τον μισήσει.

Αδελφοί μου, ο λόγος του Κυρίου μας είναι καθαρός, διαυγέστατος. Αν επιθυμούμε να κληρονομήσουμε την αιωνιότητα, αν θέλουμε να ζήσουμε στην Βασιλεία του Θεού, οφείλουμε πρώτα να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά, που δεν έχουν μέσα τους δόλο, κακία και πονηρία. Πρέπει να αποδεσμευτούμε από κάθε πράγμα μας στερεί την κοινωνία μας με τον Θεό, είτε αυτό λέγεται περιουσία, ή φίλοι, ή συγγενείς, ή οτιδήποτε άλλο, ώστε ελεύθεροι από περιττά βάρη και μέριμνες να πορευόμαστε τον ανηφορικό δρόμο της σωτηρίας μας.

Και τότε να είμαστε σίγουροι, πως ο Παντοδύναμος Κύριος και Θεός μας θα σπεύσει να μας βοηθήσει στον αγώνα μας αυτό, θα μας οδηγήσει κοντά Του και θα μας κάνει κληρονόμους της Βασιλείας Του. Αμήν.
(2000)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου