Τα έργα του νόμου και τα έργα της αγάπης
Γαλ. 2.16-20
Ἀδελφοί εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
«Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2.19-20). Με αυτά τα λόγια ο Απόστολος Παύλος συνοψίζει το περιεχόμενο της σημερινής αποστολικής περικοπής, αλλά και ολόκληρης της προς Γαλάτας επιστολής, η οποία αναφέρεται διεξοδικά στην διάκριση ανάμεσα στα έργα του νόμου και στα έργα της χάριτος. Αντιδιαστέλλει δηλαδή τον Μωσαϊκό νόμο της Παλαιάς Διαθήκης με την χάρη της απολυτρώσεως που ο Χριστός προσφέρει σε όλους μας με την Καινή Διαθήκη. Και τούτο, επειδή εκείνη την εποχή είχε προκύψει το ζήτημα εάν οι εξ εθνών χριστιανοί έπρεπε να περιτέμνονται ή όχι, και κατ' επέκταση εάν οι χριστιανοί πρέπει να εφαρμόζουν τον Μωσαϊκό νόμο και σε ποιο βαθμό.