Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν (28-12-2014)

Η εξ αποκαλύψεως γνώση

Γαλ. 1.11-19
Γνωρίζω ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαῑσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαῑσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε. Ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Κατά την σημερινή Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, και η αγία μας Εκκλησία μάς υπενθυμίζει τα λόγια του αποστόλου Παύλου σχετικά με την φύση του Ευαγγελίου και την μεταστροφή του στον Χριστό. Γνωρίζω, μάς λέει, ότι το Ευαγγέλιο το οποίο κηρύττω δεν προέρχεται από διδασκαλία ανθρώπων, αλλά από αποκάλυψη του Ιησού Χριστού. Διότι έχετε ακούσει την προσκόλληση που είχα στον Ιουδαϊσμό, και ότι εδίωκα υπερβολικά την Εκκλησία του Θεού και ήμουν πιο άξιος Ιουδαίος από πολλούς συνομήλικούς μου, όντας περισσότερο από όλους ζηλωτής των πατρικών μου παραδόσεων. Όταν όμως ευδόκησε ο Θεός, ο οποίος με έβγαλε από την κοιλιά της μάνας μου και με κάλεσε με την χάρη του για να αποκαλύψει μέσα μου τον Υιό του, ούτως ώστε να γίνω κήρυκας του Ευαγγελίου στα έθνη, αμέσως δεν μαθήτευσα κοντά σε άνθρωπο ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα για να μάθω κάτι από τους πριν από εμένα αποστόλους, αλλά πήγα και εκήρυξα στην Αραβία και πάλι επέστρεψα στην Δαμασκό. Αργότερα, μετά τρία έτη ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα για να συναντήσω τον Πέτρο, και έμεινα στο σπίτι του δεκαπέντε ημέρες. Και άλλον από τους αποστόλους δεν είδα, παρά μόνο τον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.

Και επί γης ειρήνη

Χριστός γεννάται, χαρά τω κόσμω, ότι ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, πλήρης χάριτος και αληθείας.

Ο πάλαι θρήνος πέπαυται,
φως τοις εν σκότει επέφανεν,
ημέρα σωτηρίας.

Τούτο το φως είθε να καταυγάζει τις καρδιές μας και να μάς οδηγεί σε μετάνοια, αγάπη, πίστη, μακροθυμία, φιλανθρωπία, καταλλαγή προς πάντας απροσωπολήπτως.
Γιατί Χριστούγεννα εστί θείας φιλανθρωπίας πραγμάτωσις, γιατί «το πνεύμα των Χριστουγέννων» δεν είναι άλλο παρά αγάπη θυσιαστική προς πάντας.
Χριστός γεννάται. Ώρα κι εμείς να αναγεννηθούμε στην αγάπη Του, να πυρωθούμε, να την μεταλαμπαδεύσουμε έμπρακτα, κάθε ημέρα της ζωής μας.

Χρόνια Πολλά!

π. Χερουβείμ Βελέτζας
Απλά και Ορθόδοξα

Λόγος εἰς τά Θεοφάνεια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος

Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου

Λόγος εἰς τά Θεοφάνεια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος
(αποσπάσματα)

PG 36.312 εξ.
απόδοση στη Νεοελληνική - σημειώσεις: π. Χερουβείμ Βελέτζας
 

Α'. Χριστὸς γεννᾶται͵ δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν͵ ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς͵ ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ͵ πᾶσα ἡ γῆ· και για να συμπεριλάβω και τα δύο, ας ευφρανθούν, λέγω, οι ουρανοί και ας χαίρεται η γη για τον επουράνιο κι έπειτα επίγειο. Ο Χριστός [εφάνη] εν σαρκί, ευφρανθήτε με τρόμο και χαρά· με τρόμο για την αμαρτία, με χαρά για την ελπίδα. Χριστός [γεννάται] εκ Παρθένου· γυναίκες να παρθενεύετε, για να γίνετε μητέρες του Χριστού. Ποιος δεν προσκυνεί τον προαιώνιο; ποιος δεν δοξάζει τον τελευταίο[1];

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (21-12-2014)

Η πίστη και το πλήρωμα της Επαγγελίας

Εβρ. 11.9-10, 32-40
Ἀδελφοί, πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Κυριακή των Προπατόρων (14-12-2014)

Ο παλαιός και ο νέος άνθρωπος

Κολ. 3.4-11 

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.


Αδελφοί, μάς λέει σήμερα ο απόστολος Παύλος, όταν ο Χριστός φανερωθεί, ο οποίος είναι η ζωή μας, τότε και εμείς μαζί του θα φανερωθούμε με δόξα. Επομένως, νεκρώστε τα μέλη σας που βρίσκονται στη γη, δηλαδή την πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, επιθυμία κακή, και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρεία, με τα οποία έρχεται η οργή του Θεού στους υιούς της απειθείας, και στα οποία κι εσείς κάποτε περπατήσατε, όταν ζήσατε με αυτά. Τώρα όμως να τα αποβάλλετε όλα, οργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία από το στόμα σας· μη ψεύδεστε μεταξύ σας, αφού έχετε αποδυθεί τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις πράξεις του και έχετε ενδυθεί τον νέο, ο οποίος ανακαινίζεται διαρκώς με επίγνωση κατά την εικόνα εκείνου που τον έπλασε, όπου δεν υπάρχει Έλληνας και Σκύθης, δούλος ή ελεύθερος, αλλά σε όλα και σε όλους είναι ο Χριστός.

Κυριακή κστ' εβδομάδος (7-12-2014)

ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε

Εφεσ. 5.8 - 19

Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ φωτὸς ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ· καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε, τὰ γὰρ κρυφῇ γινόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. Διὸ λέγει· ῎Εγειρε, ὁ καθεύδων, καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι ἀλλ᾽ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

Μάς προτρέπει σήμερα ο απόστολος Παύλος να περπατούμε ως τέκνα φωτός. Όλη δε η περικοπή που ακούσαμε, από την προς Εφεσίους επιστολή, κινείται γύρω από τούτη την κεντρική ιδέα, την οποία τονίζει με την τετραπλή επανάληψη της λέξης φως. Να περπατάτε, μάς λέει, σαν τέκνα φωτός· και επειδή «οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν» (Ματθ. 7.18), μάς απαριθμεί τους καρπούς του φωτός, οι οποίοι είναι η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη και η αλήθεια. Λίγο πιο πριν (Εφεσ. 5.1-7) μάς έχει προτρέψει πρώτον να γίνουμε μιμητές του Θεού και να περπατούμε εν αγάπη, όπως και ο Χριστός μάς αγάπησε και προσέφερε τον εαυτό του στον Θεό ως θυσία για όλους εμάς, και δεύτερον να αποφεύγουμε την πορνεία, την πλεονεξία, τις αισχρότητες, την μωρολογία και την ευτραπελία. Αντιπαραβάλει τώρα τα έργα του φωτός, αντί της οργής την αγαθοσύνη, δηλαδή την καλή προαίρεση και την πραότητα· αντί της πλεονεξίας την δικαιοσύνη· και αντί της ψεύτικης και εφήμερης ηδονής την αλήθεια, η οποία δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον Χριστό· και αυτούς τους πνευματικούς καρπούς θα πρέπει να τους επιδεικνύουμε πάντοτε και σε όλες τις εκφάνσεις του βίου μας.