Επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι· ο διαχρονικός λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας μας

Επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι·
ο διαχρονικός λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας μας

π. Χερουβείμ Βελέτζας
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας
(Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Ιερό Προσκύνημα Αγίου Σπυρίδωνος Κερκύρας, κατά τον Κατανυκτικό Εσπερινό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, 1-3-2015)

«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο,ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν· οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν, Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ τοὺς αὐτοῦ ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν ναοῖς, ἐν εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν δεσπότην ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες» (Συνοδικό της Ορθοδοξίας).
«Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν» (Ζ' Οικουμενική Σύνοδος).

     Σεβασμιώτατε,
     σεβαστοί συμπρεσβύτεροι,
     αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές,
τα παραπάνω λόγια από το Συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, τα ακούσαμε - μεταξύ άλλων - κατά την σημερινή λιτάνευση των ιερών εικόνων στους ανά την Ορθοδοξία ιερούς ναούς. Ειδικότερα δε στην Κέρκυρα, έχουμε την εξαιρετική ευλογία να λιτανεύουμε τις ιερές εικόνες στους δρόμους και στις πλατείες της πόλεως, μαζί με το σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, η οποία το έτος 842 πρωτοστάτησε στην πανηγυρική αναστήλωση των εικόνων και θέσπισε τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας· ενώπιόν της διακηρύσσουμε τα λόγια αυτά και στο πρόσωπό της επίσης τα εφαρμόζουμε, τιμώντας αυτήν ως γνήσια φίλη του Χριστού και απονέμοντας σε αυτήν και στο ιερό της λείψανο την αρμόζουσα στους αγίους τιμητική προσκύνηση. Ο λόγος για τον οποίο προτάθηκε αυτό το απόσπασμα απόψε, είναι επειδή συνοψίζει μία αλήθεια, ότι δηλαδή η διδασκαλία της Εκκλησίας μας είναι μία, ενιαία, αναλλοίωτη και διαχρονική· μάς δίνει λοιπόν αυτή η αναφορά το έναυσμα για την εμβάθυνση στο θέμα της παρούσης ομιλίας, το οποίο είναι ο διαχρονικός λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Τι ομολογούμε λοιπόν με τα λόγια αυτά; ομολογούμε ότι διατηρούμε απαρασάλευτη την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως την ανήγγειλαν οι προφήτες, όπως την φανέρωσε ο Χριστός, όπως την κήρυξαν οι απόστολοι, όπως την δίδαξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας και όπως την επικύρωσαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι· και μέρος αυτής της διδασκαλίας είναι η προσκύνηση των ιερών εικόνων του Χριστού και των αγίων. Αυτή είναι η πίστη των αποστόλων, αυτή είναι η πίστη των Πατέρων, αυτή είναι η πίστη των ορθοδόξων· μία, ενιαία, αναλλοίωτη στους αιώνες.

Εὐχὴ τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν τῶν ἁγίων νηστειῶν.

τοῦ Mεγάλου Βασιλείου

Δέσποτα Κύριε παντοκράτωρ͵ ὁ πᾶσαν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας· ὁ διὰ τὴν ἄφατόν σου πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας͵ πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων͵ πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν͵ πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως· ὁ διὰ τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας͵ τὰ θεοχάρακτα γράμματα͵ τῷ θεράποντί σου Μωσῇ· παράσχου καὶ ἡμῖν͵ ἀγαθὲ͵ τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν͵ τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι· τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι· τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι͵ νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆσαι͵ καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι καὶ προσκυνῆσαι τὴν ἁγίαν ἀνάστασιν· ὅτι ἅγιον ὑπάρχει τὸ ὄνομά σου τοῦ Πατρὸς͵ καὶ τοῦ Υἱοῦ͵ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος͵ νῦν͵ καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 

(PG 31.1653)

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου
για την Κυριακή της Ορθοδοξίας (1-3-2015)

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα η Ορθοδοξία πανηγυρίζει, σήμερα οι πιστοί χαίρουν και αγάλλονται, σήμερα λιτανεύουμε τις ιερές εικόνες στους ναούς και στους δρόμους και διακηρύσσουμε: «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν». Παρόλο που βρισκόμαστε εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αντί να σκυθρωπάζουμε χαιρόμαστε· όχι γιατί λησμονήσαμε ότι διάγουμε την κατ' εξοχήν περίοδο ασκήσεως και μετανοίας, αλλά επειδή, πρώτον, η μετάνοια, η νηστεία και η προσευχή αποτελούν ασκήσεις πνευματικές οι οποίες δεν καταβάλλουν την ψυχή μας, αλλά την αναβιβάζουν στο ύψος της κατά Χριστόν αρετής και τελειότητος· και δεύτερον, χαιρόμαστε σήμερα επειδή η Κυριακή της Ορθοδοξίας σηματοδοτεί, πέρα από την αναστήλωση των ιερών εικόνων, την ανακεφαλαίωση ολόκληρης της διδασκαλίας του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας μας αναφορικά με το πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κυριακή της Τυρινής (22-2-2015)

Απόστολος Κυριακής της Τυρινής

Το νόημα της αληθινής νηστείας

Ρωμ. 13.11 – 14.4

Ἀδελφοί, νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾽ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾽Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. Ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. Ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει, σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. 

Η περικοπή από την προς Ρωμαίους επιστολή, την οποία ακούσαμε σήμερα, μάς εισάγει στο πνεύμα της αληθινής νηστείας, μιας που από αύριο αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αδελφοί, μας λέει, σήμερα η σωτηρία είναι πολύ πιο κοντά από τότε που πιστέψαμε. Η νύχτα έχει προχωρήσει, έχει φτάσει η ημέρα. Ας αποθέσουμε επομένως τα έργα του σκότους και ας ενδυθούμε τα όπλα του φωτός. Ας περπατήσουμε όπως όταν είναι ημέρα, όχι σε φαγοπότια και μεθύσια, όχι σε ανηθικότητες και ασέλγειες, όχι σε έριδα και ζήλεια, αλλά ενδυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη προνοείτε για της επιθυμίες της σάρκας. Τον δε ασθενή στην πίστη να τον δέχεστε, χωρίς να κρίνετε τις γνώμες του. Ο ένας πιστεύει ότι μπορεί να φάει από όλα, ο ασθενής όμως τρώει λάχανα. Εκείνος που τρώει ας μη εξουθενώνει εκείνον που δεν τρώει, και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει εκείνον που τρώει, γιατί ο Θεός τον δέχτηκε. Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις ξένον υπηρέτη; στον δικό του Κύριο στέκεται ή πέφτει, κι όμως θα σταθεί· γιατί ο Θεός έχει την δύναμη να τον κάνει να σταθεί.

Τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς;

Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

PG 35.965 εξ. 

Απόδοση στην Νεοελληνική, π. Χερουβείμ Βελέτζας

«Ποιος θα μού δώσει», λέει ο θείος Δαβίδ δυσκολευόμενος από τα κατ' αυτόν, «φτερά σαν του περιστεριού, για να πετάξω και να ηρεμήσω;» (Ψαλμ. 54.7) Προκειμένου να απομακρυνθεί από τα παρόντα κακά, επιζητεί φτερά περιστεριού· είτε επειδή είναι ελαφρύτερα και ταχύτερα, γιατί τέτοιος είναι ο κάθε δίκαιος· είτε επειδή σκιαγραφούν το Άγιον Πνεύμα, με μόνη την βοήθεια του οποίου αποφεύγουμε τα δεινά. Έπειτα το φάρμακο της στεναχωριας, δηλαδή η ελπίδα: «περίμενα», λέει, «τον Θεό ο οποίος με σώζει από κάθε ολιγοψυχία και καταιγίδα» (Ψαλμ. 54.9). Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο με τον οποίο και αλλού φανερώνει, σε εκείνο που προξενεί λύπη προσθέτει τάχιστα το γιατρικό, και παρέχει έργω και λόγω αγαθή παιδεία της μεγαλοψυχίας [ενν. του Θεού] απέναντι στα δεινά· «αρνιόταν πεισματικά», λέει, «η ψυχή μου να παρηγορηθεί» (Ψαλμ. 76.3). Βλέπεις λόγια ακηδίας και απογνώσεως; Άρα δεν φοβήθηκες τον Δαβίδ ως αθεράπευτο; Τι λέγεις; Δεν δέχεσαι παράκληση; δεν ελπίζεις σε παρηγορία; κανείς δεν θα σε θεραπεύσει; ούτε λόγος, ούτε φίλος, ούτε συγγενής, ούτε εκείνος που σε συμβουλεύει, ούτε εκείνος που συμπάσχει με σένα, ούτε εκείνος που διηγείται τα δικά του, ούτε αυτός που λέει τα παλαιά, ούτε αυτός που παραθέτει τα παρόντα, όσοι διασώθηκαν από χειρότερα κακά; Έχουν εκπέσει τα πάντα; φύγανε; αποκόπηκαν; χάθηκε κάθε ελπίδα; πρέπει μονάχα να καθόμαστε κάτω, περιμένοντας το τέλος; Αυτά λέει ο μέγας Δαβίδ, που πλατύνεται [στην προσεχή] σε καιρό θλίψεως, που όταν τον κυκλώνει σκιά θανάτου διαμαρτύρεται έντονα μαζί με τον Θεό.

Κυριακή της Απόκρεω (15-2-2015)

Ἀληθὴς νηστεία ἡ τοῦ κακοῦ ἀλλοτρίωσις

Α' Κορ. 8.8- 9.2

Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα. Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾽ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε. Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾽Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸν ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμί· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. 

Κυριακή της Απόκρεω σήμερα, και κατά το επικρατούν έθος είναι η τελευταία ήμερα κατά την οποία κρεωφαγούμε, καθώς σε μία περίπου εβδομάδα αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η περικοπή από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, την οποία ακούσαμε, αναφέρεται μεν στο θέμα που είχε προκύψει την εποχή εκείνη, εάν δηλαδή επιτρέπεται οι χριστιανοί να τρώνε από τα ειδωλόθυτα, ωστόσο διατυπώνει δύο βασικές αρχές οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την νηστεία.

Λόγος παραινετικός κατ' ἀλφάβητον

Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, 

ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Θεολόγου

Λόγος παραινετικός κατ' ἀλφάβητον

Ἀρχὴν νόμιζε τῶν ὅλων εἶναι Θεόν.

Βέβαιον οὐδὲν ἐν βίῳ δόκει πέλειν.

Γονεῖς τιμῶν μάλιστα Θεὸν φοβοῦ.

Δίδασκε σαυτὸν μὴ λαλεῖν ἃ μὴ θέμις.

Ἔργοις δ΄ ἀρέσκειν σπεῦδε καὶ λόγοις Θεῷ.

Ζωὴν πόθησον τὴν ἔχουσαν μὴ τέλος.

Ἡττῶν σεαυτὸν τοῖς φίλοις νικῶν ἔσῃ.

Καὶ νοῦν δὲ καλλώπιζε τῆς μορφῆς πλέον.

Θνητὸς δ΄ ὑπάρχων μηδόλως μέγα φρόνει.

Ἰχνηλάτει μὲν τῶν σοφῶν ἀεὶ θύρας.

Λόγῳ Θεοῦ ἄνοιγε σόν͵ τέκνον͵ στόμα.

Μνήμης δὲ αὐτοῦ μηδαμῶς λάθῃ ποτέ.

Νήφων προεύχου τῷ Θεῷ καθ΄ ἡμέραν.

Ξένους ξένιζε͵ μὴ ξένος γένῃ Θεοῦ.

Ὁρμὰς χαλίνου τῶν παθῶν ψυχοφθόρους.

Πέδαις τὸ σῶμα ἀσφαλίζου σωφρόνως.

Ράβδον σεαυτῷ τὴν συνείδησιν φέρε.

Σαφῶς σχόλαζε ἐν Γραφαῖς ταῖς ἐν[θέοι]ς.

Τὰς τῶν πενήτων ψυχαγώγησον λύπας.

Ὑπὲρ σεαυτὸν τοὺς πέλας καλῶς θέλε.

Φίλους ἔχειν σπούδαζε͵ ἢ πλοῦτον πολύν.

Χρυσοῦ γὰρ αὐτοὶ εὐκλεέστεροι λίαν.

Ψεῦδος μίσησον͵ τὴν δ΄ ἀλήθειαν φίλει.

Ὦ παῖ͵ φυλάσσων ταῦτα σώζῃ ἐνθέως.



Ιωάννου Σακκελίωνος, Πατμιακή Βιβλιοθήκη, Εκ του Τυπογραφείου Αλεξάνδρου Παπαγεωργίου, Αθήναι 1890, σ. 18-19

Προβληματισμοί αναφορικά με το κείμενο της Ραβέννας

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

Του αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζα,

Ιεροκήρυκος της Ι. Μητροπόλεως Κερκύρας

Η Μικτή Θεολογική Επιτροπή διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, κατά την συνέλευση του Οκτωβρίου 2007 στην Ραβέννα της Ιταλίας, συνέταξε ένα κείμενο με τίτλο «Ἐκκλησιολογία καὶ κανονικαὶ συνέπειαι τῆς μυστηριακῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, Ἐκκλησιαστική Κοινωνία, Συνοδικότης καί Ἐξουσία. Ῥαβέννα, 13 Ὀκτωβρίου 2007»[1] (γνωστό και ως «Κείμενο της Ραβέννας»), το οποίο έχει προκαλέσει αρκετό θόρυβο και έχει προβληματίσει τους πιστούς, τους θεολόγους και αρκετούς εκ των ιεραρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα έχουν διατυπώσει δημόσια τις θέσεις τους αναφορικά με το εν λόγω κείμενο. Η παρούσα εργασία δεν αποσκοπεί σε ανάλυση των επί μέρους θεολογικών θέσεων του κειμένου της Ραβέννας· το αρχικό της σχέδιο συνετάγη τον Οκτώβριο του 2009, λίγες ημέρες πριν την συζήτηση στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του ευρύτατου θέματος της πορείας των διαχριστιανικών θεολογικών διαλόγων, του ειδικότερου θέματος του κειμένου της Ραβέννας και του ενδοεκκλησιαστικού θέματος αναφορικά με την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού»[2]· έκτοτε έχουν γραφεί πολλά, υπέρ ή κατά, και μία επιπλέον ανάλυση δεν θα προσέφερε κάτι ουσιαστικό στην παρούσα συγκυρία (Φεβρουάριος του 2015). Σκοπός της είναι αφ' ενός μεν να υπογραμμίσει μία αλήθεια η οποία συχνά παραθεωρείται, ότι δηλαδή η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει επίσημα γνώση και δεν έχει εξετάσει το κείμενο της Ραβέννας – προκειμένου αυτό να τύχει της Συνοδικής έγκρισης ή όχι - και εφόσον δεν έχει ακόμη εγκριθεί, δεν δεσμεύει την Εκκλησία της Ελλάδος· και αφ' ετέρου, αποσκοπεί στο να θέσει δύο σημεία προβληματισμού επάνω στο εν λόγω κείμενο, ένα μεθοδολογικό και ένα δογματικό με κανονικές προεκτάσεις.

Κυριακή του Ασώτου (8-2-1015)

Τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν

Α' Κορ. 6.12-20

Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; Ἄρα οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; Ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν· ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῶ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ. 

Η σημερινή Κυριακή αποτελεί την δεύτερη από τις Κυριακές με τις οποίες ξεκινά η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου, του οποίου βέβαια κεντρικός πυρήνας είναι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και αποκορύφωμά της η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας. Την προηγούμενη Κυριακή θυμηθήκαμε την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, με την οποία ο Κύριος μάς τόνισε την μεγάλη δύναμη της ταπείνωσης· σήμερα, με την παραβολή του Ασώτου, μάς υπενθυμίζει την σημασία της μετανοίας και την άπειρη ευσπλαγχνία του φιλάνθρωπου Θεού. Ο υιός της παραβολής σκόρπισε την πατρική περιουσία σε μέθες και ασωτίες· και όταν πλέον αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι του πατέρα του δεν πρόλαβε να υποβάλλει με ταπείνωση τον εαυτό του σε παραδοχή του λάθους του, και έτρεξε ο πατέρας να τον προϋπαντήσει, να τον αποκαταστήσει ως παιδί του και να πανηγυρίσει τη νεκρανάστασή του. Σχετικό με το νόημα της παραβολής είναι και το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, καθότι αναφέρεται έμμεσα στις υπερβολές ή στις αμαρτίες στις οποίες υπέπεσε ο άσωτος υιός, στα πολυτελή δηλαδή τραπέζια και στην πορνεία.