(Ματθ. 15, 21-28)
Η πίστη και η ταπείνωση
Σε μια από τις πεζοπορίες του από τόπο σε τόπο, βρέθηκε ο Χριστός στα όρια της γης του Ισραήλ. Από την απέναντι πλευρά έτρεξε μία γυναίκα Χαναναία, φωνάζοντας «ελέησέ με, υιέ του Δαβίδ, η κόρη μου έχει καταληφθεί από δαιμόνιο». Ο Ιησούς δεν απαντά, και οι μαθητές, ενοχλημένοι, Του ζητούν να διώξει την αλλοεθνή και ειδωλολάτρισσα γυναίκα, ώστε να πάψει να τους ακολουθεί και να φωνάζει. Τότε ο Χριστός, απαντά ότι έχει σταλεί μόνο για τα απολωλότα πρόβατα του Ισραήλ. Εκείνη, αφού Τον πλησίασε έπεσε στα πόδια Του και Τον παρακάλεσε εκ νέου να την βοηθήσει. Και πάλι με σκληρό τρόπο ο Ιησούς της απαντά ότι δεν είναι καλό να πάρει το ψωμί από τα παιδιά και να το δώσει στα σκυλάκια. «Σωστά λες, Κυριε», του απαντά η γυναίκα, «αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι του Κυρίου τους». Τότε ο Χριστός, θαυμάζοντας το μέγεθος της πίστεως της γυναίκας, θεράπευσε την κόρη της.
