Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ὑπόμνημα εἰς τόν ἄγιον Ματθαῖον τόν εὐαγγελιστήν, Ὁμιλία ξη’, PG 58.643 εξ.
Τίποτα δεν ωθεί τόσο την κεφαλή και την οδηγεί στον γκρεμό· τίποτα δεν προξενεί με τέτοιο τρόπο να χάσουμε τα μέλλοντα, όσο η προσήλωση σε τούτα τα πρόσκαιρα. Και τίποτα δεν προξενεί την απόλαυση και τούτων και εκείνων, όσο από όλα να προτιμάμε εκείνα. «Ζητεῖτε γὰρ»͵ λέει ο Χριστός͵ «τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ͵ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Και παρ’ όλο που αν δεν είχαμε την προσοχή μας σε αυτό, δεν έπρεπε ούτε αυτά να επιθυμούμε· τώρα όμως λαμβάνοντας εκείνα, προσλαμβάνουμε και αυτά. Και ούτε με αυτόν τον τρόπο πείθονται κάποιοι, αλλά μοιάζουν με λίθους αναίσθητους, και επιδιώκουν τις σκιές της ηδονής.
Γιατί, τί είναι γλυκύ στον παρόντα βίο; και τί τερπνό; Διότι θέλω με πολύ θάρρος να κάνω διάλογο μαζί σας σήμερα· αλλά κάντε υπομονή, για να μάθετε ότι αυτός ο βίος που μοιάζει καταπιεστικός και επαχθής, των μοναχών λέω και των εσταυρωμένων, είναι πολύ γλυκύτερος και ποθεινότερος από τούτον που φαίνεται ευχάριστος και απαλώτερος. Και μάρτυρες αυτού είστε σείς, που πολλές φορές ζητήσατε να πεθάνετε, μέσα στις περιστάσεις και στις αθυμίες που σάς είχαν κυριεύσει, κι εκείνους μακαρίσατε που είναι στα όρη και στις σπηλιές, που δεν έχουν παντρευτεί και ζούνε τον απράγμονα βίο, και άλλους που ξημεροβραδιάζουν στις τέχνες, άλλους στο στράτευμα, άλλους δε που ζούνε απλά και όπως έτυχε, και επάνω στην [θεατρική] σκηνή και στους χορούς. Διότι κι από εκεί, κι αν ακόμα νομίζουν ότι αναβλύζουν μύριες ηδονές και πηγές ευφροσύνης, γεννιούνται ωστόσο μύρια και πικρότερα βέλη. Γιατί, αν κάποιος κυριευθεί από έρωτα για καποιο από τα κορίτσια που χορεύουν εκεί, θα υποστεί ταλαιπωρίες χειρότερες από μύριες εκστρατείες και εξορίες, ζώντας χειρότερα από κάθε πόλη σε πολιορκία.
